به گزارش همشهري آنلاين،سنگ‌هاي باستاني به دست آمده از هند نشان مي‌دهند گياهاني شبيه‌ به جلبك‌هاي قرمز درحدود 1.6 ميليارد سال پيش در محيطي شبيه به درياهاي كم‌عمق زندگي مي‌كرده‌اند.
اين كشف مي‌تواند نظريه‌هاي موجود درباره زمان نسبي شكل گيري حيات پيچيده در زمين را متحول سازد. محققان سوئدي در اين بقاياي فسيلي موفق به شناسايي بخش‌هايي از كلروپلاست شده‌اند، ساختارهايي درون سلول‌هاي گياهي كه در فتوسنتز گياه نقش دارد.
اولين نشانه‌هاي شكل‌گيري حيات روز زمين از قدمتي برابر 3.5 ميليارد سال برخوردار است؛ اولين شكل‌هاي تك‌سلولي ميكروسكوپي حيات در قالب ارگانيزم‌هاي بزرگتر چند‌سلولي يوكاريوتي تكامل يافتند.
ترز سالستد از موزه تاريخ طبيعي سوئد اين فسيل‌هاي جديد را كشف كرده‌است و آنها را قديمي‌ترين فسيل گياهي مي‌داند كه تاكنون شناسايي شده‌اند. به گفته وي اين بقايا نشان مي‌دهند كه شكل پيچيده حيات تاريخي قديمي‌تر از آنچه تصور مي‌رود در زمين دارند.
اين فسيل‌هاي رشته مانند در مركز هندوستان كشف شده‌اند و ويژگي‌هاي جلبك‌هاي سرخ مدرن را دارند اما به گفته محققان به دليل عدم وجود دي‌ان‌اي درون اين بقايا نمي‌توان صد درصد از باستاني بودن آنها اطمينان داشت.
قديمي‌ترين جلبك سرخ شناخته شده در جهان تا پيش از اين كشف 1.2 ميليارد سال قدمت دارد اكنون اين فسيل‌هاي هندي 400 ميليون‌سال قديمي‌تر از ركورد‌دار سابق هستند.

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، برنده جایزه نوبل ادبیات در گفت‌وگویی تازه از موضوعات متنوعی سخن گفته و برخی ماجراهای قدیمی را بازگو کرده است. 

این مصاحبه در وب‌سایت باب دیلن منتشر شده است. بیل فلاناگان نویسنده و از مدیران اجرایی پیشین ام‌تی‌وی به درخواست دیلن این مصاحبه را صورت داده است.
دیلن در بخشی از این گفت‌وگو خاطراتش با فرانک سیناترا را مرور کرد. او به یاد می‌آورد که سیناترا یک بار به او گفته بود: «رفیق من و تو چشمانی آبی داریم و اهل آن بالا هستیم... دیگران اهل همین پایین هستند.»
این خواننده ۷۵ ساله برنده نوبل ادبیات سال ۲۰۱۶ که برای دریافت جایزه‌اش در مراسم حضور نیافت، در ادامه گفت: «پیش خودم فکر می‌کردم شاید حق با سیناترا باشد.»
او در بخشی از این گفت‌وگو درباره افرادی مانند لئونارد کوهن، محمدعلی کلی و مرل هگرد که سال گذشته از دنیا رفتند، گفت: «ما مثل برادر و همه در خیابانی یکسان بودیم و در مکانی که آن‌ها پیش از این می‌ایستادند، اکنون فضایی خالی به جا مانده است. این خیابان بدون آن‌ها خلوت و غم‌انگیز است.»
بخشی از این مصاحبه نیز به حضور نیافتن الویس پریسلی در جلسه ضبط آهنگ با دیلن و جرج هریسون اختصاص داشت، دیلن درباره آن رویداد پاسخ داد: «او حضور یافت این ما بودیم که نیامدیم.»
خواننده و ترانه‌سرای سرشناس آمریکایی در این مصاحبه اعلام کرد که از هواداران ایمی واینهوس بود که سال ۲۰۱۱ بر اثر مسمویت الکل در ۲۷ سالگی درگذشت. او درباره واینهوس گفت: «او یکی از آخرین فردگراهای حقیقی این دور و بر بود.»
او در این گفت‌وگو اعلام کرد ۳۱ مارس آلبوم تازه‌ای شامل سه دیسک با عنوان «تریپلیکت» روانه بازار موسیقی خواهد کرد و از علاقه‌اش به گروه راک استریوفونیکس و آلبوم سال ۲۰۱۲ ایگی پاپ سخن گفت.

منبع:‌ آسوشیتدپرس/ ۲۳ مارس

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، شامگاه پنجشنبه سوم فروردین پیمان معادی بازیگر سینما مهمان برنامه «خندوانه» با اجرای رامبد جوان بود.
پیمان معادی در ابتدای حضور در این برنامه در پاسخ به سوال رامبد جوان که از او پرسید مشغول چه کاری است گفت: «یک سال که برای تولید فیلم «بمب» آماده می‌شوم و احتمالا از یک ماه دیگر کلید می‌خورد.»
بازیگر «جدایی نادر از سیمین» در مورد دلیل طولانی شدن روند شروع «بمب» توضیح داد: «همه چیز آماده است و تنها آماده کردن بخشی که مربوط به تامین مسائل مالی می‌شود کمی طول کشیده است.»
معادی ادامه داد: «فیلمم در سال جاری به سی‌و‌ششمین جشنواره فیلم فجر خواهد رسید و سال 97 هم اکران خواهد شد.»
بازیگر «ابد و یک روز» همچنین تاکید کرد: «یک یا دو پروژه دیگر هم در دست دارم که احتمالا بلافاصله بعد از «بمب» شروع‌شان می‌کنم. احتمالا هر چه قدر در سال 95 کم کار بودم در سال 96 پر کار خواهم بود.»
داستان «بمب» به روزهای موشک‌باران تهران در دهه 60 برمی‌گردد و پیش از این نام لیلا حاتمی به عنوان یکی از بازیگران آن اعلام شده بود.

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، شامگاه پنجشنبه سوم فروردین رضا رویگری بازیگر سینما، تلویزیون و تئاتر مهمان برنامه «دورهمی» با اجرای مهران مدیری در شبکه نسیم شد.
رضا رویگردی در پاسخ اولین سوال مهران مدیری که پرسید چرا این قدر خوش‌تیپی؟ با جدیت گفت: «خدا خواسته!»
مدیری در ادامه با اشاره به دستمال گردن رضا رویگری گفت: «دستمال گردنت باعث شده که نقش پدرسوخته‌های پولدار را زیاد بازی کنی؟!» که رویگری در جواب گفت: «زیاد هم بازی نکرده‌ام، اگر اشاره‌ات به سریال «به کجا چنین شتابان» است که یک بار چنین نقشی بازی کردم و خودم هم واقعا پولدار نیستم.»
بازیگر نقش کیسان ابوعمره در سریال «مختارنامه» با ذکر خاطره‌ای ادامه داد: «در حرم حضرت ابوالفضل بودم که خانمی اصفهانی جلو آمد و گفت؛ آقای رویگری راست است که شما پولدارترین هنرپیشه ایرانید؟! (با خنده) گفتم یا ابوالفضل خودت ببین چه می‌گوید!»
رویگری در پاسخ به این که کارش را به عنوان بازیگر از چه سنی و از کجا شروع کرد توضیح داد: «از توی کوچه‌مان! با «محله برو بیا» در سال 61 و بعدتر با «محله بهداشت» در سال 63 هم فعالیت حرفه‌ای‌ام شروع شد.»
بازیگر نقش سعدون در سریال «معصومیت از دست رفته» در مورد بیماری‌اش هم گفت: «داشتیم برای رفتن به مهمانی آماده می‌شدیم، سمت دستشویی که رفتم گیج خوردم و سرم با توالت فرنگی برخورد کرد. همسرم با اورژانس تماس گرفت، رفتیم بیمارستان و گفتند سکته مغزی کرده. بعدش برای «گناهکاران» فیلم فرامرز قریبیان رفتیم ترکیه. هوا خیلی سرد بود طوری که سگ را می‌زدی از لانه‌اش بیرون نمی‌آمد! آن جا مریض شدم. سرما خوردم و حالم خیلی بد بود. برای کنسرت که به بیروت رفته بودم نفسم بالا نمی‌آمد و عمل قلب کردم.»
خواننده سرود معروف «ایران، ایران» در مورد ازدواج دومش هم گفت: «چهار یا پنج سال است که با همسر دومم ازدواج کرده‌ام. او با وجود همه مسائل و مشکلاتی که حدودا سه سال است گرفتارش هستم تا الان مرا به دوش کشیده و باید مورد تقدیر قرار بگیرد. قبلا نقاشی می‌کشیدم و قول داده بودم پرتره‌اش را بکشم (با اشاره به دستش) اما الان که این دست از کار افتاده. سر «مختارنامه» از اسب افتادم و پایم هنوز مشکل دارد. برای دستم هم هرچه قدر دکتر رفتم درست نشد.»
خواننده آلبوم‌های «از عشق گفتن»، «غوغا» و «کازابلانکا» در مورد شایعاتی که در خصوص مرگش درست شده بود گفت: «70 سالم است و حلوا خورم و حلوا بده نیستم. ارث و میراثم را هم تقسیم کرده‌ام.»
رضا رویگری در ادامه گفت: «مردم در کوچه و خیابان محبت‌شان را به ما می‌رسانند و بی‌نظیرند. همکارها هم گه گاه سری می‌زنند ولی آن‌هایی که باید سر بزنند، نمی‌زنند.»
بازیگر سریال تنهایی لیلا; در ادامه اشاره مهران مدیری به تاریخ ششم مرداد 1366 توضیح داد: «آن موقع من در تبریز سر ضبط «سرزمین آرزوها» بودم که رادیو گفت شمرون را سیل برد، خانه پدری‌ام آن جا بود و وقتی آمدم دیدم هیچ چیز باقی نمانده.»
او در مورد بزرگترین ترسش توضیح داد: «این که سر برج باشد و کرایه خانه نداشته باشم. دلم می‌خواهد عاقبت به خیر شوم و بتوانم زندگی‌ام را بچرخانم، الان اجاره نشینم.»
بازیگر «اجاره نشین‌ها»ی داریوش مهرجویی ادامه داد: «بیش از 50 سال است که کار می‌کنم، پول هم کم درنیاورده‌ام اما دور و برم کسانی بودند که استحقاق نداشتند. از من می‌کَندَند و می‌بردند. من هم مغز بیزینس ندارم، پدرم هم نداشت. مغازه داشت اما چون سواد نداشت همه نسیه می‌بردند و می‌خوردند.»
او در مورد الگویی که در زندگی دارد گفت: «فقط توکل به خدا. خانواده‌ام مذهبی بودند و پدرم از این که بچه‌اش به قول خودش مطرب شده بود ناراحت بود اما «ایران، ایران» را که خواندم سرش را بالا گرفت.»
رویگردی در مورد این که احساس خوشبختی می‌کند یا نه هم افزود: «از این که زنده‌ام، نفس می‌کشم، همسر خوبی دارم، پسری دارم و نوه‌ای خوشحالم. اما خوشبختی ابزار خودش را می‌خواهد که من ندارم.»
او در پایان گفت سه آلبوم دارد که به عنوان یادگاری به موزه برنامه «دورهمی» می‌دهد و تابلویی دارد که هر چند دلش نمی‌آید اما آن را هم می‌دهد.

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، نشر نی کتاب شرم نوشته آنی ارنو را با ترجمه بهاره مرادی منتشر کرد.
در بخشی از این اثر می‌خوانیم: «بعدها به چند تن از مردانِ زندگی‌ام گفتم وقتی داشتم دوازده‌ساله می‌شدم، پدرم می‌خواست مادرم را بکشد. میل به گفتنِ این جمله معنایش این بود که من خیلی عاشقِ آن افراد بوده‌ام. همه‌شان با شنیدنِ آن سکوت می‌کردند. می‌فهمیدم که اشتباه کرده‌ام، چون نمی‌توانستند آن اتفاق را درک کنند.
اولین‌بار است که این صحنه را می‌نویسم. تا امروز انجامش برایم ناممکن بود. حتی اگر می‌خواستم در دفترِ خاطراتم بنویسمش، برایم مثل گناهی بود که قرار است مجازاتی به دنبال داشته باشد. شاید آن مجازات این بود که دیگر قدرتِ نوشتن چیزهای بعد از آن اتفاق را نداشته باشم.»
این کتاب توسط اول شخص روایت می‌شود و متشکل از ماجراها و اتفاقاتی است که برای راوی در مقاطع مختلف رخ داده است.
آنی اِرنو نویسنده و استاد بازنشسته ادبیات، اهل فرانسه است. او در سال 1940 متولد شده و کودکی و نوجوانی‌اش را در محیطی کارگری و روستایی گذرانده است. در حال حاضر این نویسنده در حومه پاریس زندگی می‌کند.

آنی ارنو نگاه اجتماعی در آثارش دارد و نوشتن را با اتوبیوگرافی آغاز کرد. این نویسنده در روایت‌هایش تحلیل اجتماعی از آدم‌ها و فضای زیست عمومی به دست می‌دهد و بازتاب این این نگاه را در کتاب‌های «جایگاه»، «یک زن »و «شرم» به خوبی دیده می‌شود.

پیشتر از او در ایران کتاب‌های «دختر دیگر» با ترجمه دینا کاویانی و رمان «یک زن» با ترجمه سمانه رودبارمحمدی منتشر شده است. این نویسنده کتاب «یک زن» را با الهام از مادرش نوشته است. کتاب «جایگاه» نیز بیش از سایر آثار این نویسنده مورد توجه منتقدان قرار گرفته است.

ارنو در سال 1984 توانست جایزه ادبی رنودو را به‌دست آورد. پیش از او نویسندگانی همچون امانوئل کارر، لویی فردینان سلین و ژرژ پرک این جایزه را دریافت کرده بودند. او همچنین جایزه ادبی ادبی مارگریت دوراس را به دست آورده است.
کتاب «جایگاه» زندگی‌نامه خودنوشت این نویسنده است و به رابطه‌اش با پدرش می‌پردازد و از تجربه‌های زندگی‌اش در دوران کودکی در زادگاهش در فرانسه و سپس مهاجرت و زندگی دور از والدینش می‌گوید.
کتاب «شرم» در 78 صفحه و با قیمت 10 هزار تومان روانه بازار نشر شده است.

زهرا نعمتی از تحقق رویای کودکی‌اش می‌گوید.

حمیدرضا یادگار: زهرا نعمتی و تحقق رویایی که از کودکی در سر داشت.اما او هرگز فکرش را نمی کرد که این رویا برایش تعبیر شود و روزی با ویلچر در مهمترین رویداد ورزشی جهان شرکت کند.بانوی پرچمدار ایران که خیلی از معادلات را بهم ریخته است به واقع نشان داده که اگر اراده باشد هر کاری را می شود انجام داد.به قول خودش: «معلولیت پایان دنیا نیست و می شود تلاش کرد و به موفقیت رسید.»

*شما ورزشکاری هستید که هم المپیک را تجربه کرده و هم پارالمپیک را، برای ما کمی از شرایط این دو رقابت و تفاوت هایش بگویید.

شرایط المپیک و پارالمپیک به کلی با هم متفاوت است. 4 سال پیش در المپیک 2012 لندن تمام هدف من این بود که یک سدی را بشکنم و اولین مدال بانوان ایرانی را در تاریخ پارالمپیک به دست بیاورم. آنجا فشار خیلی روی من کمتر بود. ولی در پارالمپیک ریو شرایط برای من خیلی فرق می کرد چون قبل از آن من در رقابت های المپیک ریو شرکت کرده بودم. به همین دلیل هم خسته بودم هم اینکه همه از من انتظار مدال طلای پارالمپیک را داشتند. در المپیک ریو با کسانی رقابت کردم که  از نظر جسمانی و فیزیکی نسبت به من سالم بودند و با من تفاوت داشتند. در پارالمپیک ریو هم باید از عنوان دوره قبلم دفاع می کردم. شرایطم در پارالمپیک خیلی سخت بود اما با دعای خیر مردم توانستم بار دیگر طلای این رقابت ها را به دست آورم. از بچگی رویای من حضور در المپیک بود اما هیچ وقت فکرش را نمی کردم که روزی با ویلچر در المپیک حضور داشته باشم.وقتی آن اتفاق برایم افتاد زمان زیادی طول کشید تا به ورزش برگردم.

*شما پرچم دار کاروان ایران در رقابت های المپیک 2016 بودید. نظرتان درباره این قضیه چیست؟

- پرچم داری کاروان ورزشی ایران بدون شک اتفاقی بزرگ برای من بود. وقتی به من زنگ زدند و گفتند که تو پرچم داری خیلی خوشحال شدم. در برزیل هم خیلی در کانون توجهات بودم. تمام دوربین ها و رسانه های معتبر جهان از من فیلم و عکس می گرفتند و با من مصاحبه می کردند. آنجادر کنار ورزشکاران المپیکی بودم و این اتفاق خوبی برای من بود. الان الگوی کسانی هستم که مثل خودم دچار معلولیت هستند. هدفم این بود به کسانی که دچار معلولیت شدند بگویم زندگی جریان دارد و معلولیت پایان دنیا نیست. با تلاش می شود به همه جا رسید.

*در مورد وضعیتتان در روزهای المپیک و پس از آن کمی حرف بزنید.خیلی کم مصاحبه کردید و زیاد در رسانه ها نبوید.

-نمی خواهم خیلی به گذشته برگردم. وقتی که از المپیک برگشتم سعی کردم زیاد مصاحبه نکنم با این حال گلایه ها و دلخوری هایی هم داشتم. من از قبل پیشبینی خیلی مسائل را می کردم. گفته بودم که آنجا همه امکانات را برای من فراهم کنند اما اینگونه نشد. شرایط من خیلی خاص بود. مثل بقیه ورزشکارها نمی توانستم با اتوبوس تردد کنم. حتما باید ماشین ویژه ای می آمد تا ویلچرم را هم ببرد. به همین دلیل خیلی معطل می شدم و این اذیت کننده بود. ماشین دیر می آمد و من دچار استرس می شدم. حتی روز مسابقه هم ماشین دیر آمد. با این حال خوشحالم که توانستم المپیک را تجربه کنم. تجربه خوبی بود اما آسان به دست نیامد. فکر می کنم در زندگی چیزی سخت تر از آن برای من وجود نداشته باشد. حضور در المپیک برای من حکم یک مدال را دارد.

*اهداف آینده تان چیست؟ آیا به دستاورد دیگری فکر می کنید؟

-من هدف های زیادی دارم. با  وجود اینکه در المپیک و پارالمپیک خسته شدم و حتی در همان روزها تصمیم گرفتم که از ورزش حرفه ای خداحافظی کنم اما وقتی به خودم و مردم فکر کردم تصمیم گرفتم با قدرت ادامه دهم. اگر شرایطم مساعد باشد و بدنم جواب بدهد و مسئولین هم حمایت های لازم را انجام دهند، قصد دارم در توکیو 2020 هم در المپیک و هم در پارالمپیک تیراندازی کنم. مسلما کار سختی است و من بدون حمایت و تنهایی نمی توانم از پسش بربیایم. شرایط من خاص است و احتیاج به یک سری حمایت ها و امکانات دارم که اگر برآورده شود می توانم اتفاقات خوبی را رقم بزنم. امیدوارم که این اتفاقات بیفتد.

*نظرتان در مورد پاداش های المپیکی ها و پارالمپیکی ها چیست؟ در مقاطع مختلف به نظر دلخوری هایی پیش می آید.

-گله دیگر من در این خصوص است. درست است که پاداشی که به المپیکی ها و پارالمپیکی ها می دهند فرقی با هم ندارد اما هزینه بچه های پارالمپیکی به خاطر شرایط خاصی که دارند خیلی بیشتر است. حقوق پارالمپیکی ها نصف المپیکی هاست. پاداش ها یکسان است و تفاوتی وجود ندارد اما ما هزینه بیشتری می کنیم. بقیه ورزشکاران پارالمپیکی مثل من یا دو،سه نفر دیگر نیستند که اسپانسر مخصوص داشته باشند. انتظار ما این است که توجه بیشتری به پارالمپیکی ها شود. مخصوصا به خانم ها. زیرا آن ها هم در حد وسع خود دارند تلاش می کنند و افتخار کسب می کنند.

*قبول دارید که علاوه بر معلولان، شما امید تازه ای به دختران و زنان ایرانی هم بخشیده اید؟

-من می خواهم قدم در راهی بگذارم که انگیزه و حرکت را در دختر ها زیاد کنم. دختر های ایرانی باید بدانند که می شود پیشرفت کرد. باید بدانند که در حوزه ورزش آن ها هم می توانند مدال کسب کنند. من تا وقتی که بتوانم در ورزش حرفه ای می مانم و برای سربلندی پرچم ایران تلاش می کنم. به خانم های کشورم هم می گویم که اگر خودشان بخواهند هر اتفاقی می تواند رخ بدهد.

*برخورد مردم با شما چگونه است؟چه آن روزهایی که تازه از ریو برگشته بودید و چه الان؟

-مردم همیشه به من لطف داشته اند. هر جا من را می بینند ابراز علاقه و محبت می کنند. به من می گویند وقتی که مدال طلای پارالمپیک را گرفتی و گریه کردی ما هم پا به پای تو اشک ریختیم. متوجه شدم که حس مردم چقدر به من نزدیک است. به همین دلیل تلاشم را بیشتر می کنم چون با موفقیت و خوشحالی من مردم خوشحال می شوند.

*شنیده ایم که قبل از ورود به تیراندازی اهل موسیقی بوده اید.

-خب من قبل از ورود به تیر و کمان، به موسیقی خیلی علاقه مند بودم. البته نه اینکه الان علاقه نداشته باشم. آن موقع گیتار می زدم. اما الان تیر و کمان تمام زندگی من است. کمان خودش یک ساز است و تمام نیازهای روحی روانی من را برطرف می کند.

*نظرتان درمورد برخورد با ستاره های المپیکی ایران و جهان در دهکده بازی ها چیست؟

-در دهکده بازی ها ورزشکار های زیادی را از نزدیک دیدم. چهره های سرشناس زیادی آن جا بودند. البته خود من هم در کانون توجهات بودم. به طوری که راجر فدرر هنگام غذا خوردن،من را دید و آمد چند دقیقه ای با من صحبت کرد و از من پرسید چگونه تلاش می کنی و چطور به اینجا رسیدی؟ گپ کوتاهی باهم زدیم و در مورد شرایطمان در المپیک با هم گفت و گو کردیم. صحبت با راجر فدرر برای من اتفاق خوبی بود.

*کیمیا علیزاده اولین بانوی ایرانی بود که توانست در المپیک مدال بگیرد. شما دوست نداشتید که جای او باشید؟

-من همیشه دلم می خواست که در المپیک مدال بگیرم اما هرگز به این فکر نکردم که اولین نفر باشم یا چندمین نفر. به هرحال کیمیا هم تلاش خود را کرده بود و به موفقیت بزرگی دست پیدا کرد. من برای تمام ورزشکاران زن آرزوی موفقیت دارم و امیدوارم که بتوانند در المپیک های بعدی مدال های بیشتری به دست آورند. 

[b]*شما به عنوان بانوی برتر پارالمپیک به ژنو سوییس دعوت شده‌اید برای حضور در جلسه کنوانسیون حمایت از حقوق افراد دارای معلولیت. [/b]

-این اجلاس هر ساله در ژنو برگزار می شود و سال گذشته هم من دعوت شدم که به دلیل مسابقات المپیک و پارالمپیک نتوانستم در آن نشست شرکت کنم. اما امسال شرکت می کنم. حضور در چنین محفلی برای من افتخار بزرگی است. و امیدوارم بتوانم نماینده شایسته ای برای کشورم باشم.سال 2014 برای اولین بار در این نشست شرکت کردم و از سوی سازمان ملل به عنوان الگوی افراد دارای معلولیت در جهان معرفی شدم که این هم موفقیت بی نظیری برای من بود و به عنوان یک بانوی ایرانی از این اتفاق خوشحالم. مطمئنم امسال هم این نشست پیام های مثبت و امیدبخشی برای تمام معلولان جهان خواهد داشت. نظر من این است که بهترین راه شکست معلولیت ورزش است. من بازهم می خواهم تاکید کنم که زنان ایرانی می توانند به موفقیت های زیادی در عرصه داخلی و جهانی برسند فقط باید توانمندی های خودشان را باور داشته باشند. باید باور داشته باشند که می توانند برای تمام زنان جهان الگو باشند. زنان ایرانی پشتکار بی نظیری دارند و باید باور داشته باشند که چیزی از بقیه کم ندارند.

*شما به عنوان سفیر گردشگری استان کرمان هم انتخاب شده اید. چه صحبتی در این خصوص دارید.

- من اهل کرمان هستم و امسال از سوی کمیسیون گردشگری اتاق بازرگانی کرمان افتخار داشتم که عنوان سفیر گردشگری را به دست بیاورم تا بتوانم استان کهن و تاریخی کرمان را با تمام زیبایی ها و آثار ملی و تاریخی ای که دارد نه تنها به مردم ایران بلکه به کل مردم جهان معرفی کنم. ما باید بتوانیم از سراسر جهان گردشگرانی را به این استان جذب کنیم. برای عید نوروز هم شوراهایی تشکیل شده برای اینکه زیبایی های بصری و آثار باستانی کرمان را به گردشگران و مسافران نشان دهیم.

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، شامگاه پنجشنبه سوم فروردین پیمان معادی بازیگر سینما و تئاتر مهمان برنامه «خندوانه» با اجرای رامبد جوان بود.
رامبد جوان در ابتدا از پیمان معادی پرسید چه شد که در نیویورک به دنیا آمد و اضافه کرد معادی تنها دو تابعیتی سینمای ایران است که اول تابعیت آمریکایی داشته و بعد برای پاسپورت ایران اقدام کرده است. بازیگر «جدایی نادر از سیمین» در پاسخ گفت: «پدرم در دانشگاه کلمبیا درس می‌خواند، او هم کار می‌کرد و هم درس می‌خواند تا زمانی که دکترای حقوق گرفت. من و برادر بزرگم هم همان جا به دنیا آمدیم. وقتی درس پدرم تمام شد تصمیم گرفت به ایران برگردد و آن زمان من شش ساله بودم.»
بازیگر «درباره الی» که دخترش بارانِ 11 ساله را هم به استودیو «خندوانه» آورده بود در برابر درخواست رامبد جوان که از او خواست با پیمان معادی در سن 12 سالگی حرف بزند گفت: «دخترم باران هم 11 ساله است و احتمالا همان چیزی را که الان به باران می‌گویم به پیمان معادی 12 ساله هم می‌گفتم. این که اصولت را پیدا کن و روی آن بایست، فرقی نمی‌کند چه اصولی اما چیزی داشته باشد که برای رسیدن به آن تلاش کنی و در این مسیر هم اشتباه بکن و هم تجربه.» پیمان معادی به غیر از باران، پسر سه چهار ساله‌ای به نام رایان هم دارد که در استودیو نبود.
این بازیگر 46 ساله در ادامه گفت: «از 40 سالگی به بعد حساس‌تر شده‌ام و از جمله چیزهایی که اندوهگینم می‌کند مشکلات بچه‌هاست؛ از فقر و مریضی تا مورد آزار قرار گرفتن‌شان. فکر می‌کنم یکی از کارهایی که باید در زندگی‌ام انجام دهم کاری برای همین بچه‌هاست.»
بازیگر نقش علی در «کمپ ایکس ری» خطاب به رامبد جوان ادامه داد: «با اسپانسر برنامه تو در این خصوص صحبت کردم و آن‌ها کد #95*780* را در اختیارم قرار دادند. خواهش می‌کنم هر کسی که الان این صحبت مرا می‌شنود گوشی‌اش را دستش بگیرد و با شماره‌گیری این کد هر مبلغی که دوست دارد واریز کند.»
او توضیح داد: «پولی که به این طریق جمع‌آوری شود می‌تواند در چند فاز ابتدا صرف اصلاح روند تغذیه کودکانی شود که از سو تغذیه رنج می‌برند. سپس به کودکانی برسیم که به علت فقر از تحصیل محروم‌اند. بعدتر پدر و مادرهایی را از زندان آزاد کنیم که کودکانشان بیرون زندان منتظرشانند.»
معادی در مورد نهادی که این پول را خرج خواهد کرد نیز گفت: «آن قدر موسسه شناخته شده و قابل اعتماد در این زمینه‌ها هست که نگران این قسمت از ماجرا نباشیم.»
همبازی مورگان فریمن در «شوالیه‌ها» در ادامه با یادی از پدر مرحومش گفت: «26 یا 27 سال است که بیزینسی برای خودم راه انداخته‌ام که از آن پول درمی‌آورم و در کنارش کار سینما هم می‌کنم. به خاطر دارم روزی که کارم را شروع کردم پدرم گفت اگر قرار شد دروغی بگویی که بابت آن 10 هزار تومان بگیری، آن دروغ را نگو و بیا 10 هزار تومان را از خودم بگیر! حتی شده ماهانه بیا از من پول بگیر و بگو فرضا این ماه اگر این دروغ‌ها را می‌گفتم این قدر درمی‌آوردم!»
کارگردان «برف روی کاج‌ها» با ذکر خاطره‌ای از مورگان فریمن گفت: «روز اولی که فریمن را دیدم، جلو رفتم و گفتم امروز روز به خصوصی برای من است که شما را می‌بینم اما او جواب داد آقای فریمن تا چند دقیقه دیگر می‌آید! فکر کردم شوخی می‌کند اما وقتی برگشتم و مورگان فریمن را پشت سرم دیدم فهمیدم او بدلش است! آن قدر از همه نظر شبیه‌اش شده بود که امکان تشخیص‌شان از هم وجود نداشت.»
بازیگر نمایش «در انتظار گودو» در پایان گفت: «در حال راه‌اندازی کارگاهی آموزشی به شکل رایگان هستیم که امیدوارم تا هشت، نُه ماه دیگر اجرایی شود. قرارمان این است که فراخوان این کارگاه را در سطح کشور منتشر کنیم و از بین متقاضیان گزینش کنیم. برای تدریس هم درجه یک‌های هر رشته را خواهیم آورد.»

---

با استفاده از نرم‌افزار جدید مدیریت حافظه‌ی macOS sierra شرکت اپل، به‌راحتی می‌توانید هارد دیسک رایانه‌ی مک را پاک‌سازی کنید.

---

یکی از قابلیت‌های کاربردی در سیستم عامل macOS Sierra، مدیریت فایل‌های اشغال‌کننده‌ی دیسک سخت به‌وسیله‌ی ابزار جدید مدیریت حافظه‌‌ای است که شاید هیچ‌گاه حتی به آن‌ها فکر هم نکنید. اکنون این ابزار سودمند جایگزین ابزارهای شخص سوم شده و یافتن فایل‌های اضافه، نرم‌افزار قدیمی و موارد دیگر را ساده‌تر کرده است. به‌منظور آشنایی با ابزار مدیریت حافظه‌ی ذخیره‌سازی، با ما همراه  باشید.
یافتن و اجرای ابزار جدید مدیریت حافظه
ابزار مدیریت حافظه از نظر فنی یک نرم‌افزار است، اما کاربران نمی‌توانند آن را در پوشه‌ی نرم‌افزار بیابند. کاربران می‌توانند با دو روش به این ابزار دسترسی داشته باشند. می‌توان ابتدا با فشردن کلیدهای ترکیبی Command + Space و سپس نوشتن عبارت «Storage Management» در (Spotlight) به ابزار یادشده دسترسی داشت. کاربران همچنین می‌توانند ابتدا روی آرم اپل کلیک کنند و About This Mac را بفشارند. سپس از صفحه‌ی بازشده باید سربرگ Storage را انتخاب و روی دکمه‌ی Manage کلیک کنند تا به ابزار جدید مدیریت حافظه دست یابند.

راهنمای کامل موارد اساسی در صفحه‌ی پیشنهادات

اولین سربرگی که کاربران با باز کردن ابزار مدیریت حافظه با آن مواجه خواهند شد، سربرگ پیشنهادات (Recommendations) نام دارد. در سربرگ یادشده کاربران می‌توانند به‌سادگی به قابلیت‌های سریع موجود برای آزاد کردن فضای ذخیره‌سازی دسترسی داشته باشند. بسیاری از موارد موجود به‌صورت خودکار عمل می‌کنند؛ بنابراین اگر به ایده‌ی کنترل کردن کامل حذف انواع فایل‌ها و زمان انجام آن‌ها علاقه‌ای ندارید، نباید نگران دردسر آن باشید. با این حال، پیشنهادات موجود در این سربرگ ابزارهای بهبوددهنده‌ی سریعی هستند که بسیاری از فضای ذخیره‌سازی را آزاد می‌کنند. در ادامه نحوه‌ی عملکرد هر یک از چهار گزینه‌ی موجود را شرح خواهیم داد.

با وجود این‌که بهره‌مندی از گزینه‌های خودکار سیستم عامل Sierra بسیار ساده است، اما برای پاک‌سازی کامل حافظه‌ی ذخیره‌سازی مقبول نیست. خوشبختانه سایر ابزارهای موجود در ابزار مدیریت حافظه‌ی سیستم عامل مک قادر به پاک‌سازی کامل حافظه‌ی ذخیره‌سازی هستند. در ادامه نگاهی عمیق به هر یک از سربرگ‌ها داریم و مواردی که در هر بخشِ مجزا کاربران می‌توانند با اطمینان خاطر اقدام به حذف آن‌ها کنند، شرح خواهیم داد.
Documents: این سربرگ اصلی‌ترین بخش برای پاک‌سازی دیسک سخت است. در این بخش فایل‌های حجیم دسته‌بندی شده و فایل‌های موجود در پوشه‌ی دانلودها قابل دسترسی است. به‌علاوه، این سربرگ شامل مرورگر فایل عمومی است که حجم هر فایل را در همه‌ی پوشه‌ها نشان می‌دهد. این بخش ساده‌ترین راه برای یافتن فایل‌های حجیم و پاک‌سازی سریع حافظه‌ی ذخیره‌سازی است.

پس از این که نشان‌گر ماوس را روی یکی از فایل‌ها نگه داشتید، می‌توانید با کلیک روی علامت ضربدر (×) آن را به طور مستقیم پاک کنید. همچنین می‌توانید با کلیک روی علامت ذره‌بین، فایل مورد نظر را در فایندر (Finder) سیستم عامل بیابید.

iBooks: با توجه به حجم کتاب‌های الکترونیکی (ebook) در سیستم ما (Zero KB)، نمی‌توان به‌طور عملی آن را مشاهده کرد؛ اما شما در این قسمت می‌توانید همه‌ی کتاب‌های ذخیره‌شده در آیبوک را مشاهده کنید. اگر رایانه‌ی مک شما پر از فایل‌های PDF باشد، در صورت تمایل می‌توانید بخشی از حافظه‌ی ذخیره‌سازی را پاک‌سازی کنید. اما در صورت عدم تمایل به حذف کتاب‌های ارزشمند خود، کلا می‌‌توانید از این بخش صرف نظر کنید.

Mail: اگر از سیستم ایمیلی اپل استفاده کنید، به‌احتمال زیاد پس از گذشت چندین سال متوجه خواهید شد که بخش بزرگی از حافظه‌ی ذخیره‌سازی رایانه‌ی مک به‌وسیله‌ی فایل‌های ضمیمه ایمیل و تصاویر مربوطه پر شده است. در صورتی که این فایل‌های باطله فضای زیادی در سیستم شما اشغال کرده باشند، می‌توانید از گزینه‌ای که فقط ایمیل‌های اخیر و فایل‌های ضمیمه‌ی آن‌ها را ذخیره می‌کند استفاده کنید. در صورت عدم استفاده از این سیستم ایمیلی، این بخش خالی خواهد بود.

Photos: اگر از کتابخانه‌ی عکس آیکلود (iCloud Photo Library) استفاده کنید، گزینه‌ای در اختیار شما خواهد بود که به‌وسیله‌ی آن می‌توانید فقط تصاویر بهینه‌سازی شده (optimized photos) را در رایانه‌ی مک خود نگه‌دارید. در اصل، با این گزینه شما فقط قادر به ذخیره‌ی نسخه‌هایی از تصاویر خواهید بود که رزولوشن پایینی دارند. با این حال همیشه می‌توان نسخه‌های با رزولوشن بالای تصاویر را از فضای ابری آیکلود دانلود کرد. بنابراین اگر عکس‌های شخصی زیادی دارید و نگران پر شدن حافظه‌ی ذخیره‌سازی رایانه مک هستید، می‌توانید با فعال کردن این گزینه بدون اشغال کردن حافظه به آن‌ها دسترسی داشته باشید. البته ممکن است استفاده از این گزینه اندکی برای شما هزینه‌بر باشد.

نرم‌افزار مدیریت حافظه برای کارشناسان حوزه‌ی آی‌تی که به دنبال پاک‌سازی عمقی فضای ذخیره‌سازی سیستم عامل مک هستند، عالی است و برای بیشتر افراد کافی به نظر می‌رسد. با وجود این‌که در بیشتر موارد به راهکارهای خودکار این ابزار برای حذف همه‌ی فایل‌های بلااستفاده‌ی کاربران اطمینانی نیست؛ اما طبقه‌بندی دستی فایل باید برای بیشتر کاربران هنگام نیاز برای پاک‌سازی سریع حافظه‌ی ذخیره‌سازی کافی باشد.

منبع : http://lifehacker.com/clean-your-clutter...1786906880