12-08-2020, 09:17 PM
چرا باید گرمایش جهانی را جدی بگیریم؟
شاید بشر بتواند خودش را با تغییرات آب و هوایی تا حدودی تطبیق بدهد ولی اکوسیستم خیر. به همین خاطر یک چالش بزرگ در اینجاست چطور در آینده نزدیک باید از طبیعت در برابر آب و هوای غیر قابل پیش‌بینی حمایت کنیم.
به همین خاطر یک پنل بین دولتی جهت تغییرات اقلیمی (IPCC) در سال ۱۹۸۸ توسط سازمان مترولوژیکال جهانی تاسیس شد تا تغییرات آب و هوایی را بر اساس آخرین اطلاعات علمی ارزیابی کرده و راه حلی ارائه دهند. IPCC هر ۶ سال در میان، ارزیابی مقایسه‌ای را در قالب یک گزارش ارائه می‌کند.
همچنین مقالات علمی جالبی نیز توسط اعضای این سازمان نگاشته شده که معضل‌های گرمایش جهانی را به خوبی توضیح می‌دهد. به عنوان مثال در مقاله‌ای به این مقوله پرداخته شده که اضافه شدن ۱.۵ درجه سانتیگراد به میانگین دمای جهانی کره زمین، چه تبعاتی زیان‌آوری به دنبال خواهد داشت.
![[تصویر: global-warming-2-300x150.jpg]](http://ipcce.ir/wp-content/uploads/2020/08/global-warming-2-300x150.jpg)
چگونه جلوی گرمایش جهانی را بگیریم؟ اصلا امکانش وجود دارد؟
اصلا قبول داریم مقصر گرمایش جهانی کسی نیست جز خودِ بشر ولی راه حل چیست؟ چاره‌اندیشی از جنبه‌های اقتصادی، جامعه‌شناسی و حتی سیاسی عوامل مهمی برای برنامه‌ریزی به شمار می‌‌‌رود. اما حتی اگر همین امروز بتوانیم جلوی انتشار گازهای گلخانهای را بگیریم، کره زمین هنوز گرم باقی می‌ماند.
بسته به اینکه جوامع مختلف چه چاره‌ای در پیش می‌گیرند، دانشمندان سرسختانه اعتقاد دارند در هر صورت کره زمین تا ۴ درجه سانتیگراد افزایش دما خواهد داشت.
در حال حاضر هدف اینست میزان نسبت گازهای گلخانهای حدود ۴۵۰ تا ۵۵۰ ppm ثابت بماند. تنها در این حال است که اکثر تحلیل‌گران معتقدند جلوی تغییرات افسار گسیخته زیست محیطی گرفته می‌شود. هم اکنون این رقم ۳۸۰ ppm گزارش شده.
به همین خاطر دیر یا زود ممکن است این میزان از دامنه اطمینان مد نظر خارج شود. IPCC به زبانی ساده اذعان داشته انتشار گازهای گلخانهای به جو کره زمین باید بین ۵۰ تا ۸۰ درصد کاهش پیدا کند.
بهینه‌سازی انرژی، تولید ماشین آلاتی با مصرف سوخت کمتر، افزایش قابل توجه نیروگاه‌های خورشیدی و بادی، تولید هیدروژن از منابع قابل تجدید، بیوسوخت‌ها (سوخت‌های گیاهی)، گازهای طبیعی و انرژی هسته‌ای رویکردهایی است که دانشمندان برای ثابت‌سازی گازهای گلخانهای در نظر دارند.
از طرفی دیگر می‌توان روش گذشته را در راستای دیگر روش‌ها به کار گرفت و آن چیزی نیست جز مقابله با تخریب منابع طبیعی یعنی جنگل‌ها. اگر در هر کشور و در هر منطقه جغرافیایی روی این کره خاکی همگی در تلاش بودند جلوی نابودی جنگل‌ها و درختان را بگیرند، شاید مشکل گرمایش جهانی در این حد به یک چالش بزرگ تبدیل نمی‌شد.
شاید بشر بتواند خودش را با تغییرات آب و هوایی تا حدودی تطبیق بدهد ولی اکوسیستم خیر. به همین خاطر یک چالش بزرگ در اینجاست چطور در آینده نزدیک باید از طبیعت در برابر آب و هوای غیر قابل پیش‌بینی حمایت کنیم.
به همین خاطر یک پنل بین دولتی جهت تغییرات اقلیمی (IPCC) در سال ۱۹۸۸ توسط سازمان مترولوژیکال جهانی تاسیس شد تا تغییرات آب و هوایی را بر اساس آخرین اطلاعات علمی ارزیابی کرده و راه حلی ارائه دهند. IPCC هر ۶ سال در میان، ارزیابی مقایسه‌ای را در قالب یک گزارش ارائه می‌کند.
همچنین مقالات علمی جالبی نیز توسط اعضای این سازمان نگاشته شده که معضل‌های گرمایش جهانی را به خوبی توضیح می‌دهد. به عنوان مثال در مقاله‌ای به این مقوله پرداخته شده که اضافه شدن ۱.۵ درجه سانتیگراد به میانگین دمای جهانی کره زمین، چه تبعاتی زیان‌آوری به دنبال خواهد داشت.
چگونه جلوی گرمایش جهانی را بگیریم؟ اصلا امکانش وجود دارد؟
اصلا قبول داریم مقصر گرمایش جهانی کسی نیست جز خودِ بشر ولی راه حل چیست؟ چاره‌اندیشی از جنبه‌های اقتصادی، جامعه‌شناسی و حتی سیاسی عوامل مهمی برای برنامه‌ریزی به شمار می‌‌‌رود. اما حتی اگر همین امروز بتوانیم جلوی انتشار گازهای گلخانهای را بگیریم، کره زمین هنوز گرم باقی می‌ماند.
بسته به اینکه جوامع مختلف چه چاره‌ای در پیش می‌گیرند، دانشمندان سرسختانه اعتقاد دارند در هر صورت کره زمین تا ۴ درجه سانتیگراد افزایش دما خواهد داشت.
در حال حاضر هدف اینست میزان نسبت گازهای گلخانهای حدود ۴۵۰ تا ۵۵۰ ppm ثابت بماند. تنها در این حال است که اکثر تحلیل‌گران معتقدند جلوی تغییرات افسار گسیخته زیست محیطی گرفته می‌شود. هم اکنون این رقم ۳۸۰ ppm گزارش شده.
به همین خاطر دیر یا زود ممکن است این میزان از دامنه اطمینان مد نظر خارج شود. IPCC به زبانی ساده اذعان داشته انتشار گازهای گلخانهای به جو کره زمین باید بین ۵۰ تا ۸۰ درصد کاهش پیدا کند.
بهینه‌سازی انرژی، تولید ماشین آلاتی با مصرف سوخت کمتر، افزایش قابل توجه نیروگاه‌های خورشیدی و بادی، تولید هیدروژن از منابع قابل تجدید، بیوسوخت‌ها (سوخت‌های گیاهی)، گازهای طبیعی و انرژی هسته‌ای رویکردهایی است که دانشمندان برای ثابت‌سازی گازهای گلخانهای در نظر دارند.
از طرفی دیگر می‌توان روش گذشته را در راستای دیگر روش‌ها به کار گرفت و آن چیزی نیست جز مقابله با تخریب منابع طبیعی یعنی جنگل‌ها. اگر در هر کشور و در هر منطقه جغرافیایی روی این کره خاکی همگی در تلاش بودند جلوی نابودی جنگل‌ها و درختان را بگیرند، شاید مشکل گرمایش جهانی در این حد به یک چالش بزرگ تبدیل نمی‌شد.