12-08-2020, 11:24 PM
مسئله گرمایش جهانی و جنگل هایی که بر اثر آن دچار حریق می شوند ، امروزه بسیار مورد توجه است .
تأثیرات گرمایش جهانی بر دمای هوا، میزان بارش و رطوبت خاک، طی دهه‌های گذشته بسیاری از جنگل های کره‌ی زمین را به کام آتش کشیده است.
با گرم شدن اقلیم‌ها، میزان رطوبت و بارندگی تغییر می‌کند؛ بدین صورت که مناطق مرطوب روز به روز مرطوب‌تر می‌شوند و مناطق خشک، روز به روز خشک‌تر می‌شوند.
درجه حرارت بالاتر هوا در فصل‌های بهار و تابستان و ذوب زودهنگام برف‌ها در فصل بهار باعث می‌شود که خاک برای مدت طولانی‌تری خشک بماند و در نتیجه طول مدت زمانی که خطر آتش سوزی در مراتع و جنگل ها وجود دارد، به ویژه در مناطقی چون غرب آمریکا، مرکز آفریقا و استرالیا به طرز چشمگیری افزایش پیدا می‌کند.
این وضعیت‌های آب و هوایی گرم و خشک، جنگل ها را در برابر عواملی چون رعد و برق و خطای انسانی بسیار آسیب پذیر می‌کنند؛ به گونه‌ای که کوچکترین جرقه‌ای می‌تواند یک فاجعه‌ی عظیم را به بار آورد.
خسارات مالی و جانی ناشی از آتش سوزی در طبیعت روز به روز در حال افزایش است و در صورتی که بشر چاره‌ای برای حل تغییرات اقلیمی نیاندیشد، می‌تواند با یک تهدید جدی برای تنها دارایی حقیقی خود، که سیاره‌ی زمین است، رو به رو شود.
الگوهای بارش، گرمایش جهانی و آتش سوزی
اگرچه پیش‌بینی می‌شود با گرم شدن اقلیم‌ها میزان آتش سوزی‌ها هم افزایش پیدا کند، اما لزوماً دلیلی وجود ندارد که آمار خشکسالی و آتش سوزی‌ها هر سال رو به افزایش باشد و در این بین نوساناتی هم وجود دارد.
پدیده‌های طبیعی همچون طوفان النینو نیز می‌توانند با تأثیر بر میزان رطوبت هوا و بارندگی در تغییرات پتانسیل خشکسالی و آتش سوزی در ابعاد ناحیه‌ای تأثیرگذار باشند. با این وجود، از آنجایی که پیش‌بینی‌های بلند مدت هواشناسی تغییرات جدی دمای هوا و بارندگی‌ها را طی قرن بیست و یکم نشان می‌دهد، به نظر می‌رسد به طور بالقوه آتش سوزی‌های بیشتری را نیز طی قرن حاضر تجربه کنیم.
اقدامات ایمنی و جلوگیری از حریق جنگل‌ها
انتشار گازهای گلخانه‌ای ناشی از فعالیت‌های انسانی موجب افزایش دمای جهانی و تغییرات اقلیمی می‌شود که نتیجه‌ی آن تکرر و افزایش شدت آتش سوزی‌ها است؛ اما هنوز برای جلوگیری از پیشروی وضع موجود دیر نشده است. بشر می‌تواند با راهکارهایی چون استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر، کنترل جمعیت کره‌ی زمین، ایجاد مناطق حائل میان سکونتگاه‌ها و جنگل‌های مستعد آتش‌سوزی و آموزش‌های ایمنی و فرهنگی لازم، خطر وقوع آتش سوزی را کاهش دهد و با امنیت بیشتری به حیات خود ادامه دهد.
تأثیرات گرمایش جهانی بر دمای هوا، میزان بارش و رطوبت خاک، طی دهه‌های گذشته بسیاری از جنگل های کره‌ی زمین را به کام آتش کشیده است.
با گرم شدن اقلیم‌ها، میزان رطوبت و بارندگی تغییر می‌کند؛ بدین صورت که مناطق مرطوب روز به روز مرطوب‌تر می‌شوند و مناطق خشک، روز به روز خشک‌تر می‌شوند.
درجه حرارت بالاتر هوا در فصل‌های بهار و تابستان و ذوب زودهنگام برف‌ها در فصل بهار باعث می‌شود که خاک برای مدت طولانی‌تری خشک بماند و در نتیجه طول مدت زمانی که خطر آتش سوزی در مراتع و جنگل ها وجود دارد، به ویژه در مناطقی چون غرب آمریکا، مرکز آفریقا و استرالیا به طرز چشمگیری افزایش پیدا می‌کند.
این وضعیت‌های آب و هوایی گرم و خشک، جنگل ها را در برابر عواملی چون رعد و برق و خطای انسانی بسیار آسیب پذیر می‌کنند؛ به گونه‌ای که کوچکترین جرقه‌ای می‌تواند یک فاجعه‌ی عظیم را به بار آورد.
خسارات مالی و جانی ناشی از آتش سوزی در طبیعت روز به روز در حال افزایش است و در صورتی که بشر چاره‌ای برای حل تغییرات اقلیمی نیاندیشد، می‌تواند با یک تهدید جدی برای تنها دارایی حقیقی خود، که سیاره‌ی زمین است، رو به رو شود.
الگوهای بارش، گرمایش جهانی و آتش سوزی
اگرچه پیش‌بینی می‌شود با گرم شدن اقلیم‌ها میزان آتش سوزی‌ها هم افزایش پیدا کند، اما لزوماً دلیلی وجود ندارد که آمار خشکسالی و آتش سوزی‌ها هر سال رو به افزایش باشد و در این بین نوساناتی هم وجود دارد.
پدیده‌های طبیعی همچون طوفان النینو نیز می‌توانند با تأثیر بر میزان رطوبت هوا و بارندگی در تغییرات پتانسیل خشکسالی و آتش سوزی در ابعاد ناحیه‌ای تأثیرگذار باشند. با این وجود، از آنجایی که پیش‌بینی‌های بلند مدت هواشناسی تغییرات جدی دمای هوا و بارندگی‌ها را طی قرن بیست و یکم نشان می‌دهد، به نظر می‌رسد به طور بالقوه آتش سوزی‌های بیشتری را نیز طی قرن حاضر تجربه کنیم.
اقدامات ایمنی و جلوگیری از حریق جنگل‌ها
انتشار گازهای گلخانه‌ای ناشی از فعالیت‌های انسانی موجب افزایش دمای جهانی و تغییرات اقلیمی می‌شود که نتیجه‌ی آن تکرر و افزایش شدت آتش سوزی‌ها است؛ اما هنوز برای جلوگیری از پیشروی وضع موجود دیر نشده است. بشر می‌تواند با راهکارهایی چون استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر، کنترل جمعیت کره‌ی زمین، ایجاد مناطق حائل میان سکونتگاه‌ها و جنگل‌های مستعد آتش‌سوزی و آموزش‌های ایمنی و فرهنگی لازم، خطر وقوع آتش سوزی را کاهش دهد و با امنیت بیشتری به حیات خود ادامه دهد.