آشنایی با رسم و رسومات جشن عروسی

[site2017]

در تمام ادیان و ملل عروس و داماد جشن عروسی خود را در  باغ عروسی برگزار کرده و زندگی مشترک خود را آغاز می نمایند. هر کشوری آداب و رسوم خاصی برای برگزاری مراسم عروسی دارد که این مطلب به آن اشاره خواهیم کرد:
۱. در افغانستان، مردی که می‌خواهد با یک زن ازدواج کند یک دسته از موی سر او را می‌برد یا ملافه‌ای روی او می‌اندازد و آن زن را عروس خودش می‌نامد.
۲. مردم فیجی معتقدند خدای ناگانانگا، که مراقب زوج‌های متاهل است، اجازه نخواهد داد یک شخص مجرد وارد بهشت مردم فیجی بشود و اگر آن آدم مجرد قبل از آنکه ازدواج کند بمیرد او را به خاکستر تبدیل خواهد کرد.
۳. قبیله‌های بدوی پنان که در جزیره‌ی بورنئو (جنوب غربی فیلیپین) زندگی می‌کنند معتقدند که زنان تا روز عروسی‌شان روح ندارند.
۴. دختران اعراب بدوی وقتی که ۹ ساله می‌شوند اغلب شروع می‌کنند به دوختن لباس عروسی‌شان تا اینکه قبل از ازدواج و در سنین چهارده پانزده سالگی بتوانند دوختن آن را تمام کنند.
۵. چون سفید در بعضی از فرهنگ‌های شرقی رنگ سوگواری است، در آن کشورها لباس عروس سفید رایج نیست.
۶.عروس‌های یونانی معتقد بودند که اگر زیر شنل عروسی‌شان یک تکه قند پنهان کنند، زندگی زناشویی‌شان شیرین خواهد شد.
۷. عروس‌های روم باستان زیر پوشش خود یک دسته گیاه، مثل سیر یا رزماری، حمل می‌کردند تا نماد وفاداری و باروری باشد و شیطان را از آنها دور نگه دارد. این گیاهان به مثابه‌ی نوع اولیه‌ی دسته‌گل‌ عروس امروزی به شمار می‌روند.
۸. بعضی از پژوهشگران معتقدند که واژه‌ی “ماه عسل” از یک رسم توتونیریشه می‌گیرد که در آن زوج تازه عروسی کرده در خانه‌ پنهان می‌شدند و به مدت ۳۰ روز تا زمانی که ماه در آسمان ناپدید می‌شد آب و عسل می‌نوشیدند.
۹. در بسیاری از فرهنگ‌ها و در طول تاریخ رسم بر این بوده که داماد اغلب عروس را به کمک دوستان‌اش- که امروزه همان ساقدوش‌ها هستند- می‌ربوده است. بعدها، داماد همیشه سمت راست عروس می‌ایستاده است تا دست راستش-که همان دست شمشیر است- برای مبارزه‌/دفاع در برابر رقیبان حسود آزاد باشد.
۱۰. دخترانی که طبق رسومات رایج گلبرگ‌های گل را در مسیر عبور عروس می‌ریزند می‌خواهند با این کار او را به سمت یک آینده‌ی شیرین و پربار هدایت کنند.
مطلب مرتبط: ۵۰ بهترین نکته برای ازدواج از ۵۰ کارشناس ازدواج
۱۱. تقریبا در همه‌ی فرهنگ‌ها بر سر زوج عروسی کرده خوراکی‌هایی می‌ریختند که هر یک نماد چیزی بودند. به عنوان مثال، فرانسوی‌ها گندم، سیسیلی‌ها نان و نمک، و انگلیسی‌ها تکه‌های کیک به سمت عروس و داماد پرتاب می‌کردند. رومیان یا یونانیان قدیم آجیل، خرما، و گیاهان دانه‌دار پرتاب می‌کردند. بلغارها انجیر پرتاب می‌کرده‌اند.
۱۲. در زمان‌های باستان مهمانان به عنوان یک یادگاری خوش یمن قسمتی از شنل عروس را پاره می‌کردند که بعدها این کار جای خود را به رسم پرتاب کردن دسته‌گل عروس داد.
۱۳. در بعضی از مراسمات افریقایی گفتن این عبارت به تازه عروس و داماد که “خدا به شما ۱۲ بچه بدهد” نشانه‌ی آرزوی خوب کردن برای آنها است.
۱۴. طبق رسوم عروس را بغل کرده و از آستانه‌ی در عبور می‌دهند که نماد آن است که او راضی به ترک خانه‌ی پدری‌اش نیست یا به خاطر آن است که ارواح خبیث بر فراز آستانه‌ی در سرگردانند – به همین خاطر عروس را بلند می‌کردند و از در ورودی عبور می‌دادند تا از او در مقابل این ارواح محافظت کنند.
۱۵. کیک عروسی به طور سنتی نماد خوش‌شانسی و باروری است و از دوران روم باستان بخشی از جشن‌های عروسی بوده است، دورانی که در پایان مراسم عروسی یک کلوچه را روی سر عروس خورد می‌کردند. در قرون وسطی، طبق این رسم لازم بود که عروس و داماد از روی آن کیک‌های کوچک همدیگر را ببوسند.
۱۶. پاپ اینوسنت سوم اعلام کرد که بین نامزدی و ازدواج باید یک دوره‌ی انتظار رعایت شود، که این امر به ایجاد رسم دو حلقه‌ی جداگانه برای نامزدی و ازدواج منجر ‌شد. نخستین گزارش ثبت شده از حلقه‌ی نامزدی الماس در ۱۴۷۷ بود که شاه مکسیمیلیان اول از کشور آلمان(۱۴۵۹-۱۵۱۹) از ماری دو بورگونی(۱۴۵۷-۱۴۸۲) خواستگاری کرد و برای تضمین پیشنهاد خود به او یک الماس هدیه داد.
۱۷. در دوران کتاب مقدس، کفش‌ نشان قدرت و اعتبار بود چون شخص را از زمین جدا می‌کرد، و بین او و بردگان و خدمتکاران پابرهنه تمایز ایجاد می‌کرد. برای به سرانجام رسیدن معامله‌ها از کفش‌ استفاده می‌شد و پدران به داماد خود در روز عروسی یک جفت کفش می‌دادند که نشان انتقال قدرت و اعتبار بود.
۱۸. در بریتانیای کبیر، در روز عروسی بوسیدن یک شخص دودکش پاک‌کن برای عروس نشانه‌ی خوش‌اقبالی به شمار می‌رفت. چون ظاهرا او قدرت‌های بخصوصی داشت، و وقتی دودکش‌ را پاک می‌کرد، ارواح خبیث را نیز با آن پاک می‌کرد و از بین می‌برد.