23-07-2019, 07:04 PM
گاهی اوقات در جریان مطالبه ی حقی از دادگاه اگر مسیر معمول و تشریفات دادگاه طی شود، ممکن است خسارات جبران ناپذیری به خواهان دعوا وارد شود؛ برای جلوگیری از وقوع چنین امری باید به این درخواست ها به سرعت و بدون تشریفات رسیدگی شود. این رسیدگی را دادرسی فوری یا دستور موقت می نامند که در این متن به شرح آن می پردازیم.
دستور موقت یا دادرسی فوری به چه معناست؟
دستور موقت همانطور که از خود عبارت نیز پیداست به معنای صدور دستوری فوری و بدون تشریفات معمول دادرسی است. این دستورها غالبا برای اموری صادر می شوند که فوریت داشته و تاخیر چند ساعت یا چند روزه برای آن می تواند باعث بروز خساراتی شود که جبران آن ناممکن یا بسیار دشوار باشد. در واقع این نوع رسیدگی که برای جلوگیری از ورود ضرر انجام می شود، با رسیدگی های معمول تفاوت عمده ای دارد. تفاوت میان آنها در عدم ورود به ماهیت دعوی است؛ به عبارت بهتر دادگاه در زمان بررسی این درخواست وارد ماهیت اختلاف نشده و محق یا ناحق بودن طرفین را معین نمی کند بلکه صرفا دستوری برای جلوگیری از ضرر صادر می کند