20-01-2019, 01:18 AM
ساختمان های هوشمند و نقش علم فناوری اطلاعات در آنها پرداخته شده است.
تعاريف ساختمان هوشمند
ساختمان هوشمند ، بنایی است كه با استفاده بهينه از چند عنصر پايه شامل سازه ، سيستم های مورد استفاده ، خدمات ، مديريت و روابط دروني آنها ، محيطي مناسب و داراي صرفه اقتصادي را ايجاد نمايد . در این ساختمان بسياري از اعمالي كه ساكنان از روي عادت و بصورت غير ارادي انجام مي دهند توسط سيستمهای هوشمند انجام مي گردد كه باعث صرفه جويي در زمان و هزينه نيروي انساني مي گردد.
در يك تعريف ديگر ، این ساختمان سازه ای است كه داراي يك زيرساخت ارتباطي پيشرفته بوده و تمامي سامانه های اين ساختمان با استفاده از امكانات كامپيوتري به صورت مركزي كنترل و نظارت مي شوند و ساكنين اين ساختمان علاوه بر استفاده از خدمات پيشرفته ساختمان هوشمند ، در مصرف انرژی صرفه جويي قابل ملاحظه اي نموده و زندگي دريك محيط لوكس و مرفه را نيز تجربه مي نمايند . مفهوم ساختمان هوشمند معرف نوعي بده و بستان و تبادل قوي و بدون نقص اطلاعات ميان بخشهای مختلف ساختمان است. اصطلاح ” بخش های ساختمان ” همه اجزايي را كه در اداره كردن ساختمان نقش ايفاء مي كنند را در بر مي گيرد .
بخش های مورد نظر شامل تاسيسات مكانيكي وساختماني، كنترل دسترسي و تردد ، سيستم های امنيتي، مديريتي، نوردهي، نگهداري و تعميرات، شبكه محلي و مديريت انرژی مي باشند . سمپوزيوم بين المللي معماري در سال 1985 در تورنتو تصريح كرده است كه يك ساختمان هوشمند آميزه اي است از ابداعات به همراه مديريتي بدون نقص ، كه در اين راستا و با داشتن اين دو ويژگي ، بتواند سرمايه صرف شده را تا حد زيادي بر گرداند. اين تعريف علاوه بر لزوم وجود ابداع و نوآوري و استفاده از تكنولوژی، اين موضوع را نيز بيان مي كند كه يكي از اهداف ساخت ساختمانهای هوشمند، اين است كه ساختمانهایي ساخته شوند كه هر چه بيشتر سرمايه اي را كه در ساخت و ساز آنها صرف مي شود ، برگردانند . در سال 1988 معماري بنام اتكين تعريفي را در خصوص ساختمانهای هوشمند ارائه نمود. او گفت ” يك ساختمان هوشمند ، ساختماني است كه از وقايعي كه در درون و برون آن رخ مي دهد مطلع بوده و مي تواند در مواجهه با اين وقايع و براي بوجود آوردن محيطي دلچسب براي كاربرانش ، موثرترين و بهترين تصميمات را در همان زمان بخصوص ، اتخاذ كند. در اين تعريف علاوه بر توانايي كسب اطلاعات به عنوان ورودي های سيستم و همچنين توانايي های پاسخگويي به عنوان خروجي های سيستم ، فاكتور زمان هم دخيل شده است .
اجزاء اصلي ساختمان های هوشمند
هر ساختمان هوشمند متشكل از اجزاي مختلفي بوده كه در هماهنگي و ارتباط با يكديگر شرايط لازم را كنترل بهينه ساختمان فراهم مي آورند . اين اجزا عبارتند از:
اولين قسمت در يك سيستم هوشمند سازي ساختمان مثل ساير سيستم های مبتني بر كامپيوتر ، ورودي های سيستم مي باشند كه وظيفه دريافت اطلاعات را از انواع مختلفي از سنسورهاو ساير ابزارهای ورودي برعهده دارد ،كه از جمله مي توان به انواع سنسورهای امنيتي و مراقبتي ،حسگرهای تشخيص كيفيت و دماي هوا ، حسگرهای نظارتي سيستم و همچنين صفحات نمايشگر لمسی كه براي ورود اطلاعات توسط كاربر در نظر گرفته مي شوند ،اشاره نمود .
دومين جزء سيستم كنترل هوشمند ساختمان ، سيستم پردازش ، تحليل اطلاعات و بايگاني داده هاست كه وظيفه اين سيستم پردازش اطلاعات مختلف دريافت شده از ابزارهای ورودي بر اساس سناريو های از پيش تعيين شده و يا درخواست های كاربر سيستم مي باشد . جهت روشن شدن موضوع ، نمونه اي از پردازش انجام شده در چنين سيستمي به عنوان مثال ذكر مي شود . يك اتاق بزرگ كنفرانس را تجسم كنيد كه از يك طرف پنجره هایي بسمت محيط خارج دارد . بطور مشخص قسمتي از اتاق كه به پنجره نزديك تر مي باشد ، در روشنايي روز ، داراي شدت نور بيشتري بوده و بالعكس طرف مقابل ممكن است كمبود روشنايي داشته باشد . در صورتي كه در اين اتاق چندين رديف مهتابي در نظر گرفته شده باشد مي توان با بهره گیری از سيستم هوشمند سازي روشنايي ، ترتيبي اتخاذ نمود كه با استفاده از اطلاعات دريافتي از سنسورهای آشكار ساز شدت نور و همچنين تركيب آن با اطلاعات ساعت و تقويم ، بتوان زمان طلوع و غروب خورشيد را تشخيص داده و متناسب باشرايط روشنايي حاصل از نور طبيعي ترتيب روشن شدن و همچنين شدت روشنايي حاصل ازهر يك از مهتابي های نصب شده در اتاق را تنظيم نمود . همچنين در صورتي كه به سيستم مذكور ، حسگرهای تشخيص دهنده حضور اشخاص را هم اضافه نماييم مي توانيم علاوه بر تنظيم شدت روشنايي متناسب با نياز هر اتاق ، در زمان عدم حضور افراد در اتاق نيز اين روشنايي را به حداقل تعريف شده در سناريوي كنترل كاهش دهيم . در اين صورت علاوه بر تامين روشنايي مورد نياز در اتاق و با بهره گیری از روشنايي طبيعي مي توان به ميزان زيادي در مصرف انرژی الكتريكي صرفه جويي نمود .
تعاريف ساختمان هوشمند
ساختمان هوشمند ، بنایی است كه با استفاده بهينه از چند عنصر پايه شامل سازه ، سيستم های مورد استفاده ، خدمات ، مديريت و روابط دروني آنها ، محيطي مناسب و داراي صرفه اقتصادي را ايجاد نمايد . در این ساختمان بسياري از اعمالي كه ساكنان از روي عادت و بصورت غير ارادي انجام مي دهند توسط سيستمهای هوشمند انجام مي گردد كه باعث صرفه جويي در زمان و هزينه نيروي انساني مي گردد.
در يك تعريف ديگر ، این ساختمان سازه ای است كه داراي يك زيرساخت ارتباطي پيشرفته بوده و تمامي سامانه های اين ساختمان با استفاده از امكانات كامپيوتري به صورت مركزي كنترل و نظارت مي شوند و ساكنين اين ساختمان علاوه بر استفاده از خدمات پيشرفته ساختمان هوشمند ، در مصرف انرژی صرفه جويي قابل ملاحظه اي نموده و زندگي دريك محيط لوكس و مرفه را نيز تجربه مي نمايند . مفهوم ساختمان هوشمند معرف نوعي بده و بستان و تبادل قوي و بدون نقص اطلاعات ميان بخشهای مختلف ساختمان است. اصطلاح ” بخش های ساختمان ” همه اجزايي را كه در اداره كردن ساختمان نقش ايفاء مي كنند را در بر مي گيرد .
بخش های مورد نظر شامل تاسيسات مكانيكي وساختماني، كنترل دسترسي و تردد ، سيستم های امنيتي، مديريتي، نوردهي، نگهداري و تعميرات، شبكه محلي و مديريت انرژی مي باشند . سمپوزيوم بين المللي معماري در سال 1985 در تورنتو تصريح كرده است كه يك ساختمان هوشمند آميزه اي است از ابداعات به همراه مديريتي بدون نقص ، كه در اين راستا و با داشتن اين دو ويژگي ، بتواند سرمايه صرف شده را تا حد زيادي بر گرداند. اين تعريف علاوه بر لزوم وجود ابداع و نوآوري و استفاده از تكنولوژی، اين موضوع را نيز بيان مي كند كه يكي از اهداف ساخت ساختمانهای هوشمند، اين است كه ساختمانهایي ساخته شوند كه هر چه بيشتر سرمايه اي را كه در ساخت و ساز آنها صرف مي شود ، برگردانند . در سال 1988 معماري بنام اتكين تعريفي را در خصوص ساختمانهای هوشمند ارائه نمود. او گفت ” يك ساختمان هوشمند ، ساختماني است كه از وقايعي كه در درون و برون آن رخ مي دهد مطلع بوده و مي تواند در مواجهه با اين وقايع و براي بوجود آوردن محيطي دلچسب براي كاربرانش ، موثرترين و بهترين تصميمات را در همان زمان بخصوص ، اتخاذ كند. در اين تعريف علاوه بر توانايي كسب اطلاعات به عنوان ورودي های سيستم و همچنين توانايي های پاسخگويي به عنوان خروجي های سيستم ، فاكتور زمان هم دخيل شده است .
اجزاء اصلي ساختمان های هوشمند
هر ساختمان هوشمند متشكل از اجزاي مختلفي بوده كه در هماهنگي و ارتباط با يكديگر شرايط لازم را كنترل بهينه ساختمان فراهم مي آورند . اين اجزا عبارتند از:
اولين قسمت در يك سيستم هوشمند سازي ساختمان مثل ساير سيستم های مبتني بر كامپيوتر ، ورودي های سيستم مي باشند كه وظيفه دريافت اطلاعات را از انواع مختلفي از سنسورهاو ساير ابزارهای ورودي برعهده دارد ،كه از جمله مي توان به انواع سنسورهای امنيتي و مراقبتي ،حسگرهای تشخيص كيفيت و دماي هوا ، حسگرهای نظارتي سيستم و همچنين صفحات نمايشگر لمسی كه براي ورود اطلاعات توسط كاربر در نظر گرفته مي شوند ،اشاره نمود .
دومين جزء سيستم كنترل هوشمند ساختمان ، سيستم پردازش ، تحليل اطلاعات و بايگاني داده هاست كه وظيفه اين سيستم پردازش اطلاعات مختلف دريافت شده از ابزارهای ورودي بر اساس سناريو های از پيش تعيين شده و يا درخواست های كاربر سيستم مي باشد . جهت روشن شدن موضوع ، نمونه اي از پردازش انجام شده در چنين سيستمي به عنوان مثال ذكر مي شود . يك اتاق بزرگ كنفرانس را تجسم كنيد كه از يك طرف پنجره هایي بسمت محيط خارج دارد . بطور مشخص قسمتي از اتاق كه به پنجره نزديك تر مي باشد ، در روشنايي روز ، داراي شدت نور بيشتري بوده و بالعكس طرف مقابل ممكن است كمبود روشنايي داشته باشد . در صورتي كه در اين اتاق چندين رديف مهتابي در نظر گرفته شده باشد مي توان با بهره گیری از سيستم هوشمند سازي روشنايي ، ترتيبي اتخاذ نمود كه با استفاده از اطلاعات دريافتي از سنسورهای آشكار ساز شدت نور و همچنين تركيب آن با اطلاعات ساعت و تقويم ، بتوان زمان طلوع و غروب خورشيد را تشخيص داده و متناسب باشرايط روشنايي حاصل از نور طبيعي ترتيب روشن شدن و همچنين شدت روشنايي حاصل ازهر يك از مهتابي های نصب شده در اتاق را تنظيم نمود . همچنين در صورتي كه به سيستم مذكور ، حسگرهای تشخيص دهنده حضور اشخاص را هم اضافه نماييم مي توانيم علاوه بر تنظيم شدت روشنايي متناسب با نياز هر اتاق ، در زمان عدم حضور افراد در اتاق نيز اين روشنايي را به حداقل تعريف شده در سناريوي كنترل كاهش دهيم . در اين صورت علاوه بر تامين روشنايي مورد نياز در اتاق و با بهره گیری از روشنايي طبيعي مي توان به ميزان زيادي در مصرف انرژی الكتريكي صرفه جويي نمود .