کاربرد های وبلاگ را نام ببرید؟

[محمودسلیمی]

1)آموزش:

رسانه ها،صدا و سیما و حتی مطبوعات،وبلاگ را خیلی جدی نمی گیرند ولی وبلاگ ها و مخصوصا وبلاگ های آموزشی به شدت بین مردم محبوبیت دارند و خواستار به دست آوردن اطلاعات بیش تری در مورد وبلاگ ها هستند.

 

کارکرد های آموزشی و پژوهشی وبلاگ:

دسترسی به مخاطب بیشتر

بازخورد سریع

حفاظت از اندیشه ها

روزآمد نمودن دانش و اطلاعات

 

2)وبلاگ به عنوان رسانه:

اثرهای مهم رسانه از شکل آن ناشی می شود نه از محتوای آن،سخن معروف مک لوهان که "رسانه همان پیام است"موید این حرف است.وسیله ی ارتباطی،همچون پلی بین افراد جامعه عمل می کند و آن ها را از تعلقشان به یک کل،آگاه می سازد.وبلاگ با داشتن خصوصیاتی چون رایگان بودن،انتشار سریع،تعاملی بودن و...،محیطی منحصر بفرد می سازد.فضای وبلاگ،بیش از چت فرصت لازم برای اندیشیدن و تعامل فکری را مهیا ساخت.اگر چت روم ها شهاب های آسمان مجازی باشند،وبلاگ ها ستاره های نورانی آن هستند.وبلاگ معمولا نسبت به سایت،ماهیتی پویاتر دارد.تغییرات در آن سریع رخ میدهد.از طرف دیگر محتوای رسانه را می توان یکی از پر حجم ترین و دست نیافتنی ترین مجموعه ی داده هایی دانست کهدر باره جامعه می تواند بسیار سخن بگوید.این روزها عبباراتی از این دست را زیاد می شنویم که وبلاگ نویسی باعث می شود،هر کسی که دارای یک کامپیوتر و یک خط تلفنی باشد،بتواند به یک روزنامه نگار مبدل شود یا وبلاگ نویسی موجب خلق نوع جدید از روزنامه نگاری شده،وبلاگ نویسی،گزارش نویسی پست مدرن است و وبلاگ نویسان،گزارشگران شهری هستند.اگرچه برخی معتقدند که وبلاگ نویسی و روزنامه نگاری وجوه مشترک فراوانی دارند اما این اشتراک واقعا تا چه حدی است؟

به طور قطع،یک روزنامه نگار می تواند وبلاگ نویس باشد اما در حالت عکس،نظرات مثبت و منفی متعددی وجود دارد.آن هایی که به پرسش ما پاسخ مثبت می دهند،می گویند که وبلاگ نویسی شکل جدیدی از روزنامه نگاری استکه در قالب آن عده ی زیادی از افراد درباره ی موضوع واحدی اظهارنظر می کنند و در نتیجه،هزاران هزار گیگابایت اطلاعات،به صورت مکتوب در یک حوزه ی خاص تولید می شود.البته عده ی دیگری هم هستند که می گویند،برخی وبلاگ های خاص در حوزه ی رسانه ای و مطالعات فرهنگی را می توان در حوزه ی روزنامه نگاری جای داد اما وبلاگ هایی که با هدف تبلیغات و فعالیت های تجاری راه اندازی می شوند،به حوزه ی روزنامه نگاری تعلق ندارند.در این میان باید به مسئله ی دیگری هم توجه کرد.اگر ما تعریف سنتی روزنامه نگاری را در نظر بگیریم که متضمن گزارش منصفانه،دقیق،متعادل و مستقل اطلاعات است،وبلاگ نویسی روزنامه نگاری محسوب نمی شود.ولی از سوی دیگر،اگر بخواهیم براین تعریف پافشاری کنیم،باید گفت که ما به پایان روزنامه نگاری با تعریف متداول آن رسیده ایم.بی شک یکی از محسنات ظهور پدیده ی وبلاگ نویسی عینی تر شدن و جزیی تر شدن گزارش های ارائه شده از وقایع مختلف است که تا به حال به صورت خشک و رسمی ارائه می شد و تنها در انحصار رسانه های خبری بزرگ بود.

 

3)پرسش و پاسخ و به اشتراک گذاردن نظرات اجتماعی و فرهنگی:

محتوای بسیاری از وبلاگ ها،طرح موضوعات اجتماعی و فرهنگی روز است که نویسندگان با مخاطبان خود در میان می گذاردند.

 

4)بیان احوالات شخصی:

خیلی ها زمانی به فکر راه انداختن وبلاگ افتاده اند،که بخواهند درد دل کنند و یا سخنانی را در فضای مجازی مطرح کنند که مجالی برای طرح آن در جامعه نمی یابند.

 

5)تبلیغات بازرگانی:

وبلاگ ها با وجود بیش از چندین میلیون بازدید روزانه،جزو پر بیننده ترین صفحات اینترنتی است و با توجه به ماهیت سرویس خود توانسته است،مخاطبان و کاربران ایرانی و فارسی زبان زیادی را جذب کند.چنین جامعه یا می تواند مخاطب مناسبی برای بسیار ی از شرکت ها،تاجران و صاحبان مشاغل جهت معرفی و تبلیغ محصولات با خدمات ایشان باشد.وبلاگ ها با توجه به این موضوع و با مطالعه ی بازار ایران و همچنین درک نیازهای سفارش دهنگان آگهی اقدام به ارائه شیوه ی خاص و مناسبی جهت تبلیغ و نمایش آگهی محصولات،خدمات و وب سایت ها نموده است.

 

6)سادگی وبلاگ نویسی:

سادگی وبلاگ نویسی،فرصت حضور غیر متخصصان در محیط وب را فراهم کرد.تاپیش از آن سازمان ها،موسسات،شرکت ها و تشکل ها با هویت حقوقیدر اینترنت جولان می دادند.نشریات الکترونیک،راهی برای نویسندگان حرفه ای و نیمه حرفه ای باز کرد.با وبلاگ دروازهی اینترنت بر روی همگان گشوده شد.هویت مجازی انسانی شکل گرفت.گرچه نخستین مسافران این کشتی،نخبگان بودند ولی در اندک زمانی ابتکار فناوری اطلاعات در هزارهی سوم همه گیر شد که خود به مسیر و ابراز نخبه پروری بدل گردید.

 

7)انتشار افکار در وبلاگ:

شما با وبلاگ امکان انتشار هر آنچه را که می خواهید،دارید و از این حیث روزنامه نگارید و چون درباره خود ودیگران می نوسید،متناسب با سوژه ها در قالب گروه های موضوعی متنوعی،بازیابی می شوید و تعلق پیدا می کنید و به شما تعلق پیدا می کنند.روند تحقق جامعه ی مجازی،از میان همین تعلقات می گذرد و نادیده گرفتن آن،چون نادیده گرفتن شیرازه ی جامعه ی مجازی است.

---

منابع:
http://attlass.blogfa.com/post-11.aspx