سوخت‌های زیستی در ایران و جهان

[dorsashokrollah]

در ایران نیز مانند سایر کشورهای دنیا تولید و گسترش استفاده از سوخت‌های تجدیدپذیر رو به افزایش می‌باشد. در میان انرژی‌های تجدیدپذیر سوخت‌های زیستی از جمله سوخت زیستی مایع با شیب کم‌تری در حال پیشرفت است.
پیشنهاد بهره‌گیری از اتانول‌زیستی به عنوان افزودنی بنزین در سال 1380 شمسی توسط انجمن صنفی تولیدکنندگان اتانول ایران مطرح گردید. در نهایت، در سال 1387 طرح اختلاط اتانول زیستی با بنزین به میزان 5 درصد (بنزین 5 درصد) به صورت طرح اولیه در استان خوزستان و سپس به تدریج در سراسر کشور، به تصویب وزارت نفت و شرکت‌های تابعه رسید. این طرح قرار بوده است که در سراسر کشور گسترش یابد و حتی میزان اختلاط اتانول با سوخت به 10 درصد افزایش یابد؛ اما آمار مشخصی در خصوص میزان اجرایی شدن آن وجود ندارد. پتانسیل تولید اتانو‌ل‌زیستی به میزان مورد نیاز برای اجرای طرح بنزین E5 و حتی E10 در کشور وجود دارد؛ لیکن این توانایی بالقوه می‌بایست در بخش‌های کشاورزی، صنعتی و مدیریت زایدات و ضایعات و پسماندها به توانایی بالفعل تبدیل گردد.
در مورد دیزل‌زیستی، هنوز طرح مصوب و در حال اجرایی در بخش سوخت کشور وجود ندارد. البته یک مورد کارخانه تولیدی صنعتی در استان اصفهان به بهره‌برداری رسیده بوده است که ادامه فعالیت این کارخانه با مشکل مواجه شده است. لیکن،به نظر می‌رسد که مناسب‌ترین و قابل اجراترین طرح بهره‌گیری از 2 درصد دیزل‌زیستی در سوخت دیزل کم‌سولفور و با کیفیت بالایی باشد که قرار است برای مصرف خودروهای دیزل سبک و اتوبو‌س‌های شهری عرضه گردد.
مزایای سوخت‌های زیستی
قیمت: هزینه سوخت‌های زیستی در مقایسه با بنزین و سایر سوخت‌های فسیلی کمتر است.
مواد اولیه: در حالی که نفت منبع محدودی است و از مواد مشخصی به دست می‌آید، ولی سوخت‌های زیستی از گسترهٔ وسیعی از مواد مانند محصولات زائد، کود و دیگر مواد فرعی به دست می‌آیند. این یک گام موثر در بازیافت مواد است.
تجدید پذیری: تولید سوخت‌های فسیلی زمان بر است، اما سوخت‌های زیستی با تولید محصولات و جمع آوری زباله‌ها قابل تولید است.




امنیت: تولید سوخت‌های زیستی را می‌توان به صورت محلی تولید کرد که باعث کاهش وابستگی به کشور‌های خارجی می‌شود. با کاهش وابستگی به منابع سوخت خارجی، کشور‌ها می‌توانند استفاده از منابع انرژی خود را حفظ و آن‌ها را از تأثیرات خارجی امن سازند.
تحریک اقتصادی: از آنجا که سوخت‌های زیستی به صورت محلی تولید می‌شوند، کارخانه‌های تولیدی سوخت‌های زیستی می‌توانند صد‌ها یا هزاران نفر از کارگران را استخدام کرده و فرصت‌های شغلی جدید در مناطق روستایی ایجاد کنند.
کاهش نشر کربن: هنگامی که سوخت‌های زیستی سوزانده می‌شوند مقدار کمتری کربن و سموم تولید کرده و جایگزین امن تری برای حفظ کیفیت جوی و آلودگی هوای پایین‌تر خواهد بود.
معایب استفاده از سوخت‌های زیستی
 
با وجود بسیاری از ویژگی های مثبت سوخت‌های زیستی، همچنین معایب بسیاری در مورد این انرژی وجود دارد.
 
خروجی انرژی: سوخت‌های زیستی خروجی انرژی پایین تری از سوخت‌های سنتی دارد و در نتیجه برای تولید‌‌ همان مقدار انرژی، باید منابع انرژی بیشتری مصرف شود.
تولید انتشار کربن: مطالعات متعددی به تجزیه و تحلیل کربن از سوخت‌های زیستی انجام شده است، و در حالی که آن‌ها ممکن است برای سوزاندن پاک باشند، دلایل قوی وجود دارد که روند تولید سوخت از جمله ماشین آلات لازم برای کشت محصولات زراعی و گیاهان، دارای انتشار کربن سنگین است.
هزینه بالا: برای تصحیح و تصفیهٔ سوخت‌های زیستی به خروجی انرژی کارآمد‌تر، و برای ساخت کارخانه‌های تولیدی لازم برای افزایش مقدار سوخت‌های زیستی، سرمایه گذاری اولیه بالایی مورد نیاز است.
 
کمبود مواد غذایی: نگرانی‌هایی وجود دارد که استفادهٔ بیش از حد از گندم زار برای کشت محصولات سوخت می‌تواند بر هزینه‌های مواد غذایی تاثیر داشته باشد و احتمالا می‌تواند به کمبود مواد غذایی منجر شود.
 
مصرف آب: مقدار زیاد آب برای آبیاری مناسب محصولات سوخت‌های زیستی و همچنین برای تولید سوخت نیاز است، که می‌تواند منابع آب محلی و منطقه‌ای را تهدید کند.



خواندن مطالب بیشتر در:
http://ipcce.ir/%d8%b3%d9%88%d8%ae%d8%aa...%a7%d9%86/