دلواپسی

[re.za]

همیشه شامی اندک می خورد و پشت بند آن، سیگاری از توتون ارزان قیمت دود می کرد. با دقت و بی اعتمادی و با حالتی خاص، مهمانان حاضر را می نگریست، ولی با این نظاره کردن، نمی خواست با کنجکاوی آن ها را بررسی کند. بلکه می خواست در وجود آن ها یکسان سهیم باشد، بی آن که بخواهد خطوط چهره یا شخصیتشان را جزء به جزء برجسته کند. این ویژگی، بیش از همه، علاقه ی مرا نسبت به او برانگیخت. دقیق تر که نگاهش کردم دریافتم در چهره ی او، بیش و کم، نشانی از دردی دیده می شود. دردی خاموش در چهره اش نهان بود. دردی که در چهره ی دیگران به دشواری می شد تشخیص داد
کتاب دلواپسی شرح حال زندگی نویسنده را روایت می کند که او در آ« تصورات و تفکرات وهم آلود و تخیلی خود را گنجانده است. پسوا با قلم شیوای خود به پرسش های درونی بشر در حد فهم و درک خود پاسخ داده است